พระสันตะปาปาปอลที่หกเป็นผู้ประกอบพิธียกขึ้นเป็นนักบุญ ในเวลานั้น หัวหน้าสังฆมณฑลเซนต์มารอนประจำสหรัฐ บิชอปฟราซิส ซาเยค (Bishop Francis Zayek, head the U.S. Diocese of St. Maron) ได้เขียนเอกสารตีพิมพ์ชื่อว่า "ดาวดวงใหม่แห่งตะวันออก" (A New Star of the East) ซึ่งซาเยคระบุว่า "นักบุญชาร์เบล เป็นดั้งนักบุญอันโตนีแห่งทะเลทรายองค์ที่สอง, ผู้เป็นกลิ่นหอมของเลบานอน เป็นผู้สารภาพแรกของตะวันออกที่ตะได้รับการยกขึ้นบูชา [หมายถึงการได้รับยกขึ้นเป็นนักบุญของคาทอลิก] ตามขั้นตอนแท้จริงของคริสตจักรคาทอลิก, เกียรติยศแห่งคริสตจักรอารามาอิกอันติโอเชียน (Aramaic Antiochian Church) ของเราทั้งผอง และต้นแบบแห่งจิตวิญญาณและการเริ่มต้นใหม่ ชาร์เบลเป็นดั่งไม้ซีดาร์ [สัญลักษณ์ประจำชาติ] ของเลบานอน ผู้ยืนท่ามกลางบทภาวนานิรันดร์ บนยอดของภูเขา"[8][9][10][11]

ในฐานะมารอไนต์เลบานอน ท่านเป็นตัวอย่างของวิถีมารอไนต์ที่เป็นไปตามขนบของคาทอลิก ส่วนในฐานะคาทอลิก ท่านเป็นตัวอย่างของคุณธรรมและอำนาจในการกล่าวภาวนาแทนผู้อื่นที่ปรากฏแก่คาทอลิกจากทุกปูมหลัง[12][13]

ปาฏิหารย์

ในบรรดาปาฏิหารย์มากมายของนักบุญชาร์เบล คริสตจักรเลือกปาฏิหารย์สองประการสำหรับการยกขึ้นเป็นบุญราศี (beatification) และหนึ่งประการสำหรับการยกขึ้นเป็นนักบุญ (canonization) ซึ่งปาฏิหารย์ทั้งสามประการนี้ได้แก่

• การรักษาภคิณีมารี อาเบล คามารี (Mary Abel Kamari) แห่งพระหฤทัยอันศักดิ์สิทธิ์
• การรักษาอิสคันดาร์ นาอิม โอเบด (Iskandar Naim Obeid) จาก Baabdat
• การรักษามารียัม อาวัด (Mariam Awad) จาก Hammana[9]